Μέσα στο διαρκές τρέξιμο της καθημερινότητας όπου καλούμαι να ανταποκριθώ σε μια σειρά από υποχρεώσεις επαγγελματικές, οικογενειακές, κοινωνικές και προσωπικές, αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιώ τελικά ποιος καθορίζει όλο αυτό το πρόγραμμα; Πόσο συνειδητές είναι οι αποφάσεις μου για το τι κάνω και τι επιλέγω την κάθε στιγμή; Ποιος αποφασίζει για μένα;
Τελικά, ποιος είναι ο ηγέτης του εαυτού μου;
Ας ξεκινήσω λοιπόν από τα βασικά. Τι σημαίνει για μένα η ηγεσία; Στο λεξικό η λέξη ηγεσία αναφέρεται ως “αρχηγία, καθοδήγηση”. Ας αναρωτηθώ λοιπόν ποιος είναι ο αρχηγός του εαυτού μου; Ποιος κινεί τα νήματα της ζωής μου;
Μία εύκολη απάντηση σε αυτό θα ήταν: “Μα εγώ φυσικά!” Όμως κατά πόσο αυτό ισχύει, και θα αναρωτηθεί κανείς: “Και πώς μπορώ να καταλάβω ότι δεν ισχύει;”
Θεωρώ ότι την απάντηση μού τη δίνει το φυσικό μου σώμα και το συναίσθημά μου στο τέλος της ημέρας.
Αν το σώμα μου πονάει, σε διάφορα σημεία του και με διάφορους τρόπους, σημαίνει ότι δεν του έχω φερθεί καλά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο πόνος δεν είναι η μόνη έκφραση ταλαιπωρίας του σώματός μου. Η έλλειψη φροντίδας του είναι επίσης. Και η φροντίδα μπορεί να περιλαμβάνει τις διατροφικές μου συνήθειες, τη γυμναστική που κάνω, τις ιατρικές εξετάσεις που επαναλαμβάνω όποτε απαιτείται, ακόμα και τον τακτικό καθαρισμό του. Όλα αυτά που χρειάζεται να μου προσφέρω για να αισθάνομαι ότι τιμώ το σώμα αυτό που με συντροφεύει για όλη μου την παραμονή σε αυτήν εδώ τη ζωή.
Ποιο είναι το συναίσθημά μου στο τέλος της ημέρας; Νιώθω άδεια, “στραγγισμένη”, απογοητευμένη, εξαντλημένη; Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι δεν μου έδωσα αυτά που είχα ανάγκη κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πράγματα, δραστηριότητες, ενασχολήσεις που θα με γεμίσουν και θα μου προκαλέσουν συναισθήματα πληρότητας, ευγνωμοσύνης, χαράς, ευτυχίας, ικανοποίησης, στοιχεία που υποδηλώνουν ότι έζησα μία “γεμάτη” ημέρα.
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο παράγοντας που επηρεάζει το συναίσθημά μου και τις πράξεις μου. Όλα ξεκινάνε από το μυαλό, τις σκέψεις μου και τις αποφάσεις που παίρνω για τον εαυτό μου.
Αν θέλω να ηγούμαι του εαυτού μου χρειάζεται να γνωρίζω κατ’ αρχήν τον εαυτό μου, να ξέρω ποιες είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες μου και να κατευθύνω τις δράσεις μου με σκοπό την εκπλήρωσή τους, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου.
Για να έχω αυτο-ηγεσία χρειάζεται:
- να αντιμετωπίζω τον εαυτό μου σαν μία αυτόνομη, αυθυπόστατη ύπαρξη. Να μου μιλάω χρησιμοποιώντας θετικές λέξεις και θετικές εκφράσεις. Να μου απευθύνω το λόγο με σεβασμό, ευγένεια, αποδοχή, κατανόηση και αγάπη, σαν να έχω δίπλα μου ένα μικρό παιδί, στο οποίο θέλω να εμφυσήσω την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση.
- να αποκτήσω γνώση των θετικών χαρακτηριστικών και δεξιοτήτων που με διακρίνουν, καθώς επίσης και αυτών που επιδέχονται βελτίωσης, αποδεχόμενη ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ό,τι αυτό που μετράει στη ζωή είναι η διαδικασία της βελτίωσης και η πρόοδος που επιτυγχάνεται κάθε φορά.
- να έχω επίγνωση των πραγμάτων που μου δίνουν χαρά στη ζωή μου. Επαφή με τη φύση, ενασχόληση με τις τέχνες, άθληση, μία δημιουργική απασχόληση….Οτιδήποτε με κάνει να αισθάνομαι ένα “άνοιγμα” του ηλιακού μου συστήματος, ένα “άδειασμα” του μυαλού μου από άχρηστες σκέψεις. Να τα γνωρίζω και να φροντίζω να τα συμπεριλαμβάνω στις καθημερινές μου δραστηριότητες.
- να μοιράζομαι τις δυσκολίες μου και να ζητάω βοήθεια για την επίλυσή τους. Κανείς δεν μου είπε ότι χρειάζεται να τα επιλύω όλα μόνη μου για να θεωρούμαι ικανή και αποτελεσματική.
- να έχω συναίσθηση των θετικών ανθρώπων και καταστάσεων που υπάρχουν στη ζωή μου και να εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου για την ύπαρξή τους.
- να είμαι παρούσα στη ζωή μου σε κάθε στιγμή. Το παρελθόν έχει φύγει και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Το μόνο που έχω σίγουρο είναι το εδώ και το τώρα μου.
- να αναγνωρίζω τα ειλικρινή κίνητρά μου στις αποφάσεις που παίρνω. Τις περισσότερες φορές η αλήθεια για αυτά κρύβεται πίσω από το προφανές. Με τον τρόπο αυτό θα αρχίσω να αντιμετωπίζω τις πεποιθήσεις, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που περιχαρακώνουν το μυαλό μου και κατ’ επέκταση τη ζωή μου.
- να αναγνωρίζω σε καθημερινή βάση τα επιτεύγματά μου από τα πιο σημαντικά έως τα πιο μικρά. Τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο ή εύκολο. Εγώ καλούμαι να τα διεκπεραίωσω και εγώ χρειάζεται να πάρω τα εύσημα.
- να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου στις συγκρούσεις που προκύπτουν, χωρίς να “χάνω” τον εαυτό μου παρασυρόμενη από τον τρόπο που αντιδρούν και εκφράζονται οι άλλοι εμπλεκόμενοι. Να είμαι ο άνθρωπος που θέλω να είμαι. Να δρω και όχι να αντιδρώ στη ζωή.
Πάνω απ’ όλα χρειάζεται να πιστέψω σε εμένα. Ότι είμαι ένα υπέροχο και μοναδικό πλάσμα. Μόνο έτσι θα γίνω ο ηγέτης του εαυτού μου!
Αν κάτι από τα παραπάνω σας “άγγιξε” κρατήστε το και ξεκινήστε σήμερα κιόλας να το εφαρμόζετε στη ζωή σας.
Και μην ξεχνάτε. Στείλτε μου θέματα που σας απασχολούν και θα θέλατε να διαβάσετε.
Κατερίνα Χατζάκη – Coaching 4all, γιατί το coaching είναι για ΟΛΟΥΣ!