Πώς αντιλαμβάνομαι το ένστικτό μου;
Πολλές φορές ακούμε τις φράσεις: “Έπραξα με αυτόν τον τρόπο γιατί μου το “έλεγε” το ένστικτό μου” ή “έκανα αυτό που μου έλεγε το ένστικτό μου” ή πάλι “λειτουργώ με βάση το ένστικτό μου”.
Τι είναι λοιπόν αυτό το ένστικτο που με καθοδηγεί σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις;
Πρόκειται για μία εσωτερική φωνή, η οποία:
- μου δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα ή διλήμματα (λεκτικά ή εσωτερικά) που μου εμφανίζονται (φτάνω σε ένα σταυροδρόμι χωρίς να έχω οδηγίες και αποφασίζω να πάω αριστερά για να φτάσω
στον προορισμό μου) ή - με προτρέπει να κάνω πράγματα που μου παρουσιάζονται από το πουθενά (π.χ. να τηλεφωνήσω σε έναν φίλο που έχω καιρό να μιλήσω μαζί του) ή
- μου δημιουργεί ένα αίσθημα ευεξίας ή προσμονής ή ακόμα και ανυπομονησίας ή αντίθετα μία δυσαρέσκεια ή δυσφορία για μία κατάσταση ή ένα γεγονός (γνωρίζω ένα νέο άτομο στη δουλειά μου, με το οποίο θέλω πολύ να συνεργαστώ)
Πώς γίνεται αντιληπτό;
Σε κάθε άνθρωπο μπορεί να εκφραστεί και σε διαφορετικό μέρος του σώματος. Συνήθως στην περιοχή του στήθους, εξ ου και η ονομασία από κάποιους “φωνή της καρδιάς”. Άλλες φορές στην περιοχή του στομάχου και της κοιλιάς.
Επίσης μπορεί να γίνει αντιληπτό και εκτός σώματος σαν ένα γενικότερο πέπλο που με σκεπάζει. Ή τέλος σαν κάτι που απορρέει ως αποτέλεσμα πραγμάτων που αντιλαμβάνομαι μέσω των αισθήσεων (π.χ. βλέπω ένα σύννεφο στον ουρανό και μου έρχεται η διάθεση να παίξω ένα κομμάτι στο πιάνο).
Κάθε άνθρωπος χρειάζεται να δώσει προσοχή για να αντιληφθεί το πώς αντιλαμβάνεται το ένστικτό του.
Πότε το εκφράζω;
Είναι σημαντικό να δίνω φωνή στο ένστικτό μου ή να μπαίνω σε ανάλογη δράση, τη στιγμή που το νιώθω. Σε αντίθετη περίπτωση μπαίνει σε λογική επεξεργασία στον εγκέφαλο και χάνει την έντασή του ή ακόμα και την ορθότητά του.
Πόσο το ακούω;
Με δεδομένο ότι στην εποχή μας υπάρχει πληθώρα πληροφοριών και μετρήσεων που μπορούν να μας βοηθήσουν στη λήψη αποφάσεων, το να αποδεχτώ μία απάντηση η οποία δεν στηρίζεται σε τίποτα από αυτά, είναι αρκετά δύσκολο κυρίως για άτομα που έχουν μάθει να λειτουργούν πάρα πολύ με το μυαλό τους. Ακόμα και αν το κάνουν και δουν ότι δουλεύει συνηθίζουν να το αποκαλούν “τύχη” ή “σύμπτωση”.
Παρ’ όλα αυτά έχει αποδειχτεί, από όσους ακολουθούν το ένστικτό τους, ότι τις περισσότερες φορές η καθοδήγηση που τους δίνει είναι σωστή, ακόμα και αν δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με κάποιο τρόπο, παρατηρώντας στη συνέχεια πόσο ορθό ήταν το να πράξουν με βάση αυτό (για παράδειγμα να φύγω νωρίτερα από μία παρέα, μαθαίνοντας αργότερα ότι από εκεί και πέρα δεν πέρασαν καλά για κάποιο λόγο, τον οποίο εγώ αγνοούσα όταν πήρα την απόφαση να φύγω).
Πώς το αναπτύσσω;
Χρειάζεται να αφιερώνω χρόνο να το παρατηρώ, να πειραματίζομαι στο να αντιλαμβάνομαι τι θέλει να μου πει και να αναλαμβάνω το ρίσκο να δράσω με βάση τα όσα εκφράζει. Όσο περισσότερο το βάζω στη ζωή μου και του δίνω υπόσταση, τόσο πιο πολύ το αναπτύσσω και τόσο πιο ορθά μπορεί να με καθοδηγήσει στη ζωή.
Είναι σημαντικό να θυμάμαι ότι το ένστικτο μπορεί να δράσει σαν 6η αίσθηση και να με βοηθήσει, όπως οι υπόλοιπες αισθήσεις, να αντιληφθώ καλύτερα τη ζωή μου, τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο.
Αν κάτι από τα παραπάνω σας “άγγιξε” κρατήστε το και ξεκινήστε σήμερα κιόλας να το εφαρμόζετε στη ζωή σας.
Και μην ξεχνάτε. Στείλτε μου θέματα που σας απασχολούν και θα θέλατε να διαβάσετε.
Κατερίνα Χατζάκη – Coaching 4all, γιατί το coaching είναι για ΟΛΟΥΣ!
Τι ωραίο κείμενο. Σ΄ευχαριστώ. Τα γράφεις τόσο απλά και κατανοητά. Σκέφτομαι μήπως το ένστικτό μας τελικά είναι η φωνή του Θεού?
Πολλά φιλιά καλή μου!!!
Σ ευχαριστώ Κατερίνα μου! Ναι μπορεί να είναι και έτσι εφόσον κάποιος πιστεύει σε Αυτόν.