Το καλοκαιράκι τελειώνει και οι περισσότεροι από εμάς μαζεύονται σιγά-σιγά από τις διακοπές και
προσπαθούν να θέσουν τους στόχους τους για τη νέα χρονιά που ξεκινάει. Να οργανωθούν, να δουν τα προγράμματά τους, πώς θα διευθετήσουν το χρόνο τους σε σχέση με τις δραστηριότητες που έχουν και τις υποχρεώσεις τους. Να μπουν σε μία κανονικότητα.
Ανάμεσά μας όμως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χάσει την “κανονικότητά” τους εδώ και πολύ καιρό. Πολύ από αυτούς ζούσαν σε “κανονικές” συνθήκες όμως τα τελευταία γεγονότα έχουν διαταράξει τις ισορροπίες τους.
Οι λόγοι πολλοί:
• Η πανδημία του covid, o φόβος και οι δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να αντιμετώπισαν λόγω
ασθένειας από αυτόν,
• η οικονομική κρίση που μπορεί να συνεχίζεται από το παρελθόν αφήνοντας κόσμο:
◦ με πολλά χρέη σε δάνεια είτε στεγαστικά είτε επιχειρήσεων,
◦ με απλήρωτες υποχρεώσεις στο δημόσιο,
◦ με απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος,
• φωτιές στην περιοχή τους που καταστρέφουν τα σπίτια τους,
• πλημμύρες που καταστρέφουν σοδειές και ιδιοκτησίες,
• η ανασφάλεια που δημιουργεί ο πόλεμος που βρίσκεται τόσο κοντά μας και το ασταθές
περιβάλλον που δημιουργείται γύρω μας
• ένας χειμώνας που έρχεται και προμηνύεται πολύ δύσκολος σε διάφορα επίπεδα.
Μπορεί εμένα, εσένα, τον πιο πέρα να μην τον αγγίζουν όλα αυτά, όμως πλέον υπάρχουν άνθρωποι πολύ κοντά μας που αυτές οι καταστάσεις έχουν στερήσει ακόμα και τα στοιχειώδη από αυτούς και τις οικογένειές τους, διαταράσσουν την καθημερινότητά τους, τους κάνουν να ζουν σε μία κατάσταση
διαρκούς άγχους και ακόμα χειρότερα τους δημιουργούν προβλήματα υγείας μια και όλο αυτό το άγχος έχει αρχίσει και σωματοποιείται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Και θα μου πείτε: “Και καλά όλα αυτά, αλλά εγώ τι πρέπει να κάνω; Να σώσω τον κόσμο; Αυτό είναι
αδύνατο!”
Και έχετε δίκιο. Είναι αδύνατο να σώσω τον κόσμο. Ο καθένας από εμάς είναι πολύ μικρός και λίγος για να σώσει τον κόσμο και να αλλάξει τη ροή των γεγονότων, τα οποία καθορίζονται τις περισσότερες φορές από αποφάσεις πιο υψηλά ιστάμενων προσώπων. Όμως εκεί που εγώ μπορώ σίγουρα να κάνω τη διαφορά είναι ο μικρόκοσμός μου. Ας στρέψω το βλέμμα γύρω μου και ας αναρωτηθώ τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω τον μικρόκοσμό μου.
Ας προσπαθήσω να “βγω” από τον εαυτό μου, από την οικογένειά μου, από το σπίτι μου, από τη
βολεμένη μου ζωή. Ας σταματήσω από το διαρκές τρέξιμο της καθημερινότητας και της φροντίδας εμένα και των δικών μου, ας κάνω μία παύση κι ας αναρωτηθώ μέσα μου: “Πού μπορώ να βοηθήσω; Πώς μπορώ να προσφέρω; Με τι τρόπο;”.
Ας λειτουργήσω με βάση το “εμείς”. Γιατί δεν είμαι μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο και καλό είναι να μην καταλήξω να μείνω μόνος.
Με τι τρόπο θα βοηθήσω;
Αυτό χρειάζεται να το αποφασίσει ο καθένας για τον εαυτό του, σύμφωνα με τις δυνατότητές του και
αυτό που μπορεί την κάθε στιγμή να προσφέρει. Το σημαντικό είναι αυτή η προσφορά να έχει συνέχεια και συνέπεια. Να μην είναι σαν τις προσφορές που κάνουμε τα Χριστούγεννα σε άπορες οικογένειες ή σε ορφανοτροφεία για να νιώσουμε καλύτερα λόγω των ημερών.
• Ας έρθω πιο κοντά με ανθρώπους που υποφέρουν κι ας προσπαθήσω να αφουγκραστώ τα
προβλήματά τους και να δω πώς μπορώ να κάνω τη ζωή τους λίγο καλύτερη.
• Ας γίνω το “φως” στο σκοτάδι τους.
• Ας τους βοηθήσω να νιώσουν ότι υπάρχει ακόμα αλληλεγγύη και νοιάξιμο από τους ανθρώπους
γύρω τους και ότι δεν είναι μόνοι σε έναν κόσμο σκληρό που τους έχει ξεχάσει.
Οι τρόποι που μπορώ να το κάνω είναι πολλοί:
• οικονομικά. Όσο μπορώ και ότι μπορώ ας ενισχύσω π.χ. αγοράζοντας και προσφέροντας τρόφιμα
και κάποια είδη πρώτης ανάγκης, αγοράζοντας περιοδικά από άτομα που τα πουλούν στο δρόμο
και ζουν από αυτό το έσοδο,
• συμμετέχοντας σε κάποιο εθελοντικό σχήμα που έχει αυτό το σκοπό, να ετοιμάζει για παράδειγμα
γεύματα σε αστέγους,
• δίνοντας συναισθηματική στήριξη σε ευπαθείς ομάδες ανθρώπων που γνωρίζω γύρω μου:
◦ ηλικιωμένους που μένουν μόνοι τους (ας τους ρωτήσω αν θέλουν κάτι να τους αγοράσω, κάτι
να τους φέρω, να τους διευκολύνω με κάποιες εξωτερικές τους δουλειές)
◦ μοναχικούς ανθρώπους (μία παραπάνω συζήτηση, ένα χαμόγελο, μία προτροπή για
συμμετοχή σε κάποια δράση, μια πρόσκληση να μοιραστεί μαζί μου ένα γεύμα που ετοιμάζω)
◦ απολυμένους (ας σκεφτώ μήπως έχω κάποιον γνωστό που θα μπορούσε να τους δώσει
δουλειά, ας τον ακούσω να μου μιλήσει για τους φόβους και τις ανασφάλειές του)
◦ αρρώστους (ας τους ρωτήσω αν έχουν κάποια ανάγκη, ας ετοιμάσω και ας τους προσφέρω
ένα ωραίο φαγητό, αν μπορώ να φέρω κάποιον γιατρό, να τους διευκολύνω με κάποιες
εξωτερικές τους δουλειές)
Μην θεωρώ δεδομένο ότι κάπου υπάρχει κάποιος δικός τους για να τους σταθεί. Μπορεί να
μην υπάρχει κανένας. Σε κάθε περίπτωση αν υπάρχει και δεν θέλουν κάτι από εμένα θα μου το
πουν. Όμως ας κάνω εγώ την αρχή. Ας κάνω το πρώτο βήμα. Ας τους βοηθήσω να νιώσουν
ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι υπάρχει νοιάξιμο, ότι υπάρχει ένα φως στη ζωή τους και ότι τα
πράγματα με προσπάθεια υπομονή κι επιμονή μπορούν να πάνε καλύτερα. Ας τους ενδυναμώσω.
• συμμετέχοντας σε εθελοντική αιμοδοσία. Δίνοντας 10’ από το χρόνο μου μπορεί να σώσω ζωές
• όντας απλά ευγενικός και υποστηρικτικός όπου μου δίνεται η ευκαιρία (να δώσω τη θέση μου στο
λεωφορείο σε κάποιον μεγαλύτερο, να πω μία καλή κουβέντα σε κάποιον που με σερβίρει, να
είμαι ευγενική με την πωλήτρια στο κατάστημα που πάω να ψωνίσω).
Και μετά απ’ όλα αυτά το ερώτημα που προκύπτει είναι: “Γιατί να τα κάνω όλα αυτά”;
Τι έχω να κερδίσω εγώ από αυτό;.
Σίγουρα δεν έχω να πετύχω κάτι υλικό. Θα δω όμως ότι μέσα από τη διαδικασία αυτή, όσο θα περνάει ο καιρός, εγώ θα αρχίσω να αισθάνομαι καλύτερα μέσα μου. Ίσως τελικά να καταλήξει να έχει μεγαλύτερη αξία για μένα το δόσιμο, από αυτόν που το εισπράττει. Γιατί όταν δίνω την ίδια στιγμή, χωρίς να το αντιλαμβάνομαι, παίρνω κι εγώ.
• Θα αναπτύξω μέσα μου αξίες που μπορεί να υπήρχαν αλλά βρισκόντουσαν σε καταστολή. Θα
θυμηθώ τι σημαίνει προσφορά, αλληλεγγύη, ταπεινότητα, μοίρασμα,
• Θα νιώσω ένα γέμισμα στην ψυχή και το σώμα μου, θα νιώσω πιο ευτυχισμένος, βλέποντας τα
αποτελέσματα της καλοσύνης μου στη ζωή των άλλων ανθρώπων. Μάλιστα οι νευροεπιστήμες
έχουν αποδείξει ότι η προσφορά βοήθειας και οι ευγενικές πράξεις, χωρίς την αίσθηση της
υποχρέωσης, είναι ένας πανίσχυρος τρόπος για να νιώσει κάποιος περισσότερη χαρά και
ικανοποίηση στη ζωή του,
• Θα αυξηθεί η αυτοεκτίμησή μου (αρχίζω να με εκτιμάω περισσότερο σαν άνθρωπο, βλέποντας
πώς μπορώ να επηρεάσω τις ζωές άλλων ανθρώπων προς το καλύτερο),
• Θα ισχυροποιηθεί η αυτοπεποίθησή μου (είμαι ικανός να κάνω πράγματα για να στηρίζω άλλους
ανθρώπους, είμαι ενεργητικός, είμαι δοτικός),
• Θα μειώσω το άγχος για τη ζωή μου και τα δικά μου προβλήματα, γιατί όσο παίρνω τα μάτια μου από πάνω μου και εστιάζομαι σε κάτι έξω από εμένα, τόσο αποσυμφορίζομαι απ’ ότι με απασχολεί και με μπλοκάρει.
Για όποιον λόγο κι αποφασίσω να το κάνω το σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλό τόσο
για τον άνθρωπο που το λαμβάνει όσο και για μένα τον ίδιο. Και ναι, με αυτόν τον τρόπο μπορώ να
αλλάξω τον μικρόκοσμό μου! Και ναι, αυτό είναι σημαντικό!
Αν κάτι από τα παραπάνω σας “άγγιξε” κρατήστε το και ξεκινήστε σήμερα κιόλας να το εφαρμόζετε στη ζωή σας.
Και μην ξεχνάτε. Στείλτε μου θέματα που σας απασχολούν και θα θέλατε να διαβάσετε.
Κατερίνα Χατζάκη – Coaching 4all, γιατί το coaching είναι για ΟΛΟΥΣ!